90’lı yıllarda tıkaç onarımı popülarize olmuş, yama üretici şirketler çeşitli biçim ve boyuttaki tıkaçları cerrahların kullanımına sunmuştur.
______________________________________________
İlk tıkaç ile onarım, 1912 yılında İtalyan cerrah Davide Fieschi (1869-1963) tarafından femoral fıtığın onarımında uygulandı. 90’lı yıllarda tıkaç onarımı popülarize olmuş, yama üretici şirketler çeşitli biçim ve boyuttaki tıkaçları cerrahların kullanımına sunmuştur.
Bu tıkaçlar, yaygın olarak direkt ve indirekt açık kasık fıtıklarının onarımında, yine göbek fıtıklarının onarımı dahil kullanılmıştır. Hatta bu yöntem, Rutkow ve Robbins isimli iki Amerikalı cerrah tarafından popülarize edildiğinden onların adıyla anılır olmuştur. Rutkow-Robbins Tıkaç-Yama tekniği için Bard Şirketi, kasık için hem tıkaç hem de hazır kesilmiş yama içeren onarım kitini satışa sunmuştur. 90’lı yıllarda bir çalışmada, ABD’de yapılan kasık fıtığı onarımlarının 33%’ü bu teknik olarak belirlenmiştir.
Peki ne oldu da bu teknik popülerliğini kaybetti? Basitçe, tıkaç ile ilgili sorunlar ortaya çıktı. Konulan tıkaçlar büzüştü, hacim kaybederek fıtık nüksüne neden oldu. Etraftaki sinirlerle mekanik etkileşime geçerek kronik ağrıya neden oldu. Göç ettiler, yani konuldukları yerden başka bir alana yer değiştirdiler. Aşırı anti-enflamatuvar yanıta bağlı nöropatik olmayan ağrıya neden oldular. Meshoma dediğimiz kitle oluşturdular, içlerine bölgedeki sinirleride alarak sıkıştırdılar. Bu nedenlerle zamanla yaygın kullanımlarını kaybettiler. Zaten daha sonra laparoskopik cerrahinin gündemi ele geçirmesi ve yaygınlaşması, çok daha iyi ve kaliteli yamaların kullanıma sunulması ile önemlerini kaybettiler. Ancak hala bazı ülkelerde popüler; Japonya gibi.
O nedenle slogan gibi hep söylerim:
“Plug (Tıkaç) Yama ile Fıtık Onarımı diye Sorduklarında; 20 yy.’da Kaldı!”
